We geloven dat God de schepper is. Dat Hij deze wereld uit goedheid gemaakt heeft. Dat Hij trouw is aan zijn schepping en op het leven van ieder mens betrokken is.
We geloven dat God zo van de mensen houdt, dat Hij zelf in de persoon van Jezus naar de aarde is gekomen. Johannes 3 vers 16 – misschien wel de beroemdste zin uit de Bijbel – zegt: ‘Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft’.
Jezus is gekomen om ons te redden. Hij heeft dat gedaan door zijn leven voor ons te geven. Zijn kruis betekent: vergeving. Hij droeg de straf voor onze zonden, waardoor vergeving mogelijk is. Zijn opstanding betekent: eeuwig leven. Door de machten van zonde, dood en duivel te breken (dat wil zeggen: in de kern, de finaleklap komt als Gods rijk definitief doorbreekt), heeft Hij alles weggenomen wat ons in de weg staat om met God te kunnen leven. De breuk tussen God en mens is hersteld. De kloof is gedicht. De vervreemding is opgeheven.
In Jezus zien wij wie God is. En hoe Hij voor ons wil zijn. Zijn bewogenheid voor de wereld is onnoemelijk groot. Zijn ontferming met ons, mensen, is onpeilbaar diep. Hij heeft alles in het werk gesteld om de relatie met ons weer goed te maken. Door Jezus, door het geloof in Hem, hebben we nieuwe hoop, krijgt ons leven andere kleur en zin.
We geloven dat de Heilige Geest ons in dit alles tegemoet komt. Hij is het die onze harten gevoelig maakt voor Jezus. Hij is het die onze levens vernieuwt en verandert. Op zo’n manier dat we zelf steeds meer op onze plek komen én van harte bereid zijn op een goede manier met onze medemens om te gaan.
Ook dit is een zeer centrale notie in de Bijbel. Het gaat erom God lief te hebben, maar het gaat er ook om dat we elkaar liefhebben en dienen (Mat. 22 : 37-40). Als we nagaan wat Jezus over het koninkrijk van God zegt in de evangeliën, dan merken we dat veel van zijn aanwijzingen betrekking hebben op de verhouding tot onze naaste.
Behalve het liefhebben van God en de naaste, zien we het tevens als onze opdracht om goed met de aarde om te gaan. Om gezond en verantwoord te leven. Om goede rentmeesters te zijn van datgene wat onze Maker ons heeft toevertrouwd.
Tenslotte, ook het thema van de gerechtigheid houdt ons bezig. In de kerkdiensten, in gespreksgroepen en op de catechese komt het regelmatig ter sprake. Er heerst zoveel onrecht in onze wereld, er zijn zoveel mensen die de dupe worden van haat, dreiging, geweld en uitpersing. We zien het als onze roeping om voor hen te bidden en waar mogelijk ook financieel bij te dragen.
Geloven wil overigens niet zeggen dat we geen vragen meer hebben. Wie zich verdiept in God, serieus luistert naar de Bijbel, komt nogal eens voor vragen te staan. Maar ook daar kunnen kansen liggen. Twijfel kan zelfs heilzaam zijn. De kunst is om in zulke situaties op een verstandige en soepele manier om elkaar heen te staan. Sommigen zullen behoefte hebben aan een zekere afstand, anderen zoeken juist nabijheid of willen graag gebed.
Als gemeente van de Schootsekerk proberen we goed voor elkaar te zorgen, lief en leed te delen. Tegelijkertijd streven we ernaar een gastvrije en toegankelijke gemeenschap te zijn, zodat geïnteresseerden en nieuwkomers zich bij ons welkom kunnen voelen. Mocht je in de buurt zijn, loop gerust eens binnen. Na de zondagsdienst komen we doorgaans samen om onder het genot van koffie of thee met elkaar te spreken. Dit is een goede gelegenheid om kennis te maken.